Uroczystość na cześć Dr. Kurta Obitza odbędzie się w 70-tą rocznicę jego śmierci w Działdowie w dniu 27 czerwca 2015
Zasadniczo opracowanie to przygotowałem z myślą o studentach Biotechnologii (gdzie przedstawiam go w formie wykładu), ale myślę, że może również znaleźć swoich odbiorców wśród osób związanych z weterynarią, a szczególnie tych, pracujących w laboratorium. Nie ma ono charakteru naukowego, lecz elementarny, gdyż jego celem jest przystępne i praktyczne, na miarę możliwości, wprowadzenie do podstawowych zagadnień związanych z cytometrią przepływową. Tak więc jest ono przeznaczone dla „laików cytometrycznych”, dlatego też celowo pominąłem zagadnienia związane z aspektami fizycznymi (istota wzbudzania, fluorescencja itd.) i technicznymi (przetwarzanie impulsu, szczegółowe dane na temat detektorów itp.), aby czytelnik nie utracił sedna sprawy „tonąc” w tego typu detalach. Cytometria przepływowa jest mylona ze umiejętnością obsługi cytometru przepływowego (to jakby utożsamiać mniejszą czy większą wirtuozerię pianistyczną z umiejętnością strojenia fortepianów). Cytometria przepływowa to już nie tylko technika jako taka, ale nauka o jej zastosowaniu w immunologii, mikrobiologii, transplantologii i innych naukach. Największym problemem jest analizowanie prób, czyli właściwe bramkowanie; w wielu (większości ?) przypadkach wymaga to sporego doświadczenia i wiedzy. Często rozdział populacji dodatniej i ujemnej jest bardzo trudny (dla laika wydaje się być arbitralny, choć są to tylko pozory, o ile bramkowanie zostało wykonane przez doświadczoną osobę); szczególnie dotyczy to struktur i substancji zlokalizowanych wewnątrzkomórkowo a ponadto integryn. Kiedy w 2006 roku, stawiając pierwsze kroki w cytometrii, zapytałem moją mentorkę, Panią Carol Riccardi, kiedy poczuła się pewnie w tej technice, odpowiedziała: „po 4 latach ciągłej pracy w tym obszarze, ale wątpliwości co do bramkowania nadal się zdarzają”. To mówi samo za siebie. Doświadczenie to jest to, od czego nie da się uciec prowadząc badania z zastosowanie cytometrii przepływowej. Tomasz Maślanka
W artykule zawarte są statystki dotyczące opinii wydawanych przez lekarza weterynarii jako biegłego. W wyniku przeprowadzonych badań, na podstawie 133 opinii wydanych w latach 2006-2014 ustalono, że najczęściej dotyczyły one zwierząt towarzyszących, w tym głównie psów (40) oraz drobiu (38). W większości ekspertyzy zlecane były przez organy postępowania karnego w sprawach dotyczących m.in. znęcania się nad zwierzętami oraz ustalenia przyczyny ich śmierci. U drobiu jako najczęstszą przyczynę zwiększonych upadków stwierdzono nieprawidłową jakość mieszanek paszowych oraz czynniki zakaźne. W porównaniu z poprzednimi latami zmieniła się proporcja pomiędzy postępowaniami karnymi i cywilnymi, których liczba obecnie jest porównywalna, podczas gdy we wcześniejszych latach sprawy cywilne stanowiły większość.
W opracowaniu przedstawiono przykłady wpływu różnego rodzaju epidemii na porażki oddziałów wojskowych oraz przebieg kampanii wojennych, od starożytności do I Wojny Światowej. Omówiono między innymi niektóre znane w dziejach epidemie dżumy, ospy, tyfusu plamistego, duru brzusznego, cholery, wąglika, tularemii, włośnicy, w kontekście strat w sile żywej, a czasami wynikających z tego tytułu daleko idących konsekwencji polityczno-gospodarczo-historycznych