Warmińsko-Mazurski Portal Weterynaryjny

.

.

Dzik złamanie miednicy i kości udowej RTG

Zasadniczo opracowanie to przygotowałem z myślą o studentach Biotechnologii (gdzie przedstawiam go w formie wykładu), ale myślę, że może również znaleźć swoich odbiorców wśród osób związanych z weterynarią, a szczególnie tych, pracujących w laboratorium. Nie ma ono charakteru naukowego, lecz elementarny, gdyż jego celem jest przystępne i praktyczne, na miarę możliwości, wprowadzenie do podstawowych zagadnień związanych z cytometrią przepływową. Tak więc jest ono przeznaczone dla „laików cytometrycznych”, dlatego też celowo pominąłem zagadnienia związane z aspektami fizycznymi (istota wzbudzania, fluorescencja itd.) i technicznymi (przetwarzanie impulsu, szczegółowe dane na temat detektorów itp.), aby czytelnik nie utracił sedna sprawy „tonąc” w tego typu detalach. Cytometria przepływowa jest mylona ze umiejętnością obsługi cytometru przepływowego (to jakby utożsamiać mniejszą czy większą wirtuozerię pianistyczną z umiejętnością strojenia fortepianów). Cytometria przepływowa to już nie tylko technika jako taka, ale nauka o jej zastosowaniu w immunologii, mikrobiologii, transplantologii i innych naukach. Największym problemem jest analizowanie prób, czyli właściwe bramkowanie; w wielu (większości ?) przypadkach wymaga to sporego doświadczenia i wiedzy. Często rozdział populacji dodatniej i ujemnej jest bardzo trudny (dla laika wydaje się być arbitralny, choć są to tylko pozory, o ile bramkowanie zostało wykonane przez doświadczoną osobę); szczególnie dotyczy to struktur i substancji zlokalizowanych wewnątrzkomórkowo a ponadto integryn. Kiedy w 2006 roku, stawiając pierwsze kroki w cytometrii, zapytałem moją mentorkę, Panią Carol Riccardi, kiedy poczuła się pewnie w tej technice, odpowiedziała: „po 4 latach ciągłej pracy w tym obszarze, ale wątpliwości co do bramkowania nadal się zdarzają”. To mówi samo za siebie. Doświadczenie to jest to, od czego nie da się uciec prowadząc badania z zastosowanie cytometrii przepływowej. Tomasz Maślanka

The aim of the investigation was to determine the prevalence of T. gondii among a domestic cat population in an urban area in Olsztyn. In total, 135 serum samples of cats collected in several veterinary outpatient clinics in Olsztyn were examined by direct agglutination assay. The Toxo-Screen DA BioMerieux commercial test detected anti-Toxoplasma gondii IgG antibodies. The results of studies indicated that cats bred under different conditions in the city of Olsztyn have contact with various forms of invasive T. gondii. The high percentage of seropositive results at a 1:40 dilution (65.9%) suggests a past infection, and the high percentage of seropositive cases at a 1:4000 dilution (68,1%) indicates a current or recent toxoplasmosis process. This could indicate that there is a permanent source of T. gondii infection in the habitable environment of the cats. The high percentage of T. gondii seropositive results among domestic cats in Olsztyn proves the presence of circulation of the parasite in the environment.

Sitophilus granaria

W opracowaniu przedstawiono przykłady wpływu różnego rodzaju epidemii na porażki oddziałów wojskowych oraz przebieg kampanii wojennych, od starożytności do I Wojny Światowej. Omówiono między innymi niektóre znane w dziejach epidemie dżumy, ospy, tyfusu plamistego, duru brzusznego, cholery, wąglika, tularemii, włośnicy, w kontekście strat w sile żywej, a czasami wynikających z tego tytułu daleko idących konsekwencji polityczno-gospodarczo-historycznych

W opracowaniu przedstawiono przykłady wpływu epidemii na przebieg działań wojennych, łącznie z działaniami celowymi w zakresie użycia broni biologicznej od 1914 r. do czasów nam współczesnych. Opisano między innymi epidemie dżumy, ospy, tyfusu plamistego, grypy, duru brzusznego, cholery, wąglika, tularemii, zarówno w aspekcie strat w zgrupowaniach wojskowych jak i strat wśród ludności cywilnej

Na przestrzeni wieków wśród chorób i schorzeń nękających duże formacje wojskowe opisywano przypadki inwazji pasożytniczych oraz chorób zakaźnych przenoszonych przez pasożyty wśród jednostek wojskowych. Mniej danych w tym zakresie posiadamy z epoki starożytności, nieco więcej z czasów nowożytnych, a najwięcej i najlepiej opracowanych przypadków przyniósł nam wiek XX. W pracy przedstawiono głównie przypadki amebozy, giardiozy, malarii, schistosomozy, dżumy, durów zakaźnych, inwazji włosogłówek i włośnicy oraz ich skutki dla stanu zdrowotnego żołnierzy a nawet przebiegu niektórych kampanii wojennych.

Zakażenia wirusem Schmallenberg W pracy przedstawiono w zarysie aktualny stan wiedzy oraz sytuację epizootyczną zakażeń nowym wirusem, nazwanym wstępnie wirusem Schmallenberg, który pojawił się po raz pierwszy w populacjach bydła, owiec i kóz w kilku krajach europejskich w 2011 r.